Valmiki Ramayanam --Bala Kanda 6Th Part(About Vishwamitra Maharshi)

[vikings]

[b] 6వ దినము, బాలకాండ[/b]



శతానందుడు రాముడితో ఇలా చెప్పసాగాడు " గాధి కుమారుడైన విశ్వామిత్రుడు చాలాకాలం రాజ్యపాలన చేశాడు. ఒకనాడు ఆయన ఒక [b]అక్షౌహిణీ[/b] సైన్యంతో భూమి అంతా తిరుగుతూ తన రాజ్యంలోనే ఉన్న [b]వశిష్ఠుడి[/b] ఆశ్రమంలోకి వెళ్ళారు. ఆ వశిష్ఠ మహర్షి ఆశ్రమంలో జంతువులు పరస్పర వైరం మరిచి జీవిస్తుంటాయి. పులి-జింక, ఎలుక-పాము, కుక్క-పిల్లి ఒకదానిని ఒకటి తరమదు, చంపదు. ఆ ఆశ్రమంలో కొన్ని వేల మంది శిష్యులున్నారు. ఎన్నో పర్ణశాలలతో, చెట్లతో, జంతువులతో ఆ ఆశ్రమం శోభాయమానంగా ఉండేది. ఆ ఆశ్రమంలో [b]శబళ[/b] అనే [b]కామధేనువు[/b] ఉండేది, అది అమృతంతో సమానమైన క్షీరాన్ని(పాలు) ఇస్తుండేది. ఆ పాలతోనే ఆ ఆశ్రమంలో యజ్ఞయాగాది క్రతువులు చేసేవారు. అంత పరమ పవిత్రమైన ఆశ్రమంలోకి విశ్వామిత్ర మహారాజు తన సైన్యాన్ని బయట విడిది చేయించి, ఆశ్రమంలోకి వెళ్ళారు.

అప్పుడు విశ్వామిత్ర మహారాజు వశిష్ఠుడితో......అయ్యా! మీ ఆశ్రమంలో ఉన్న చెట్లన్నీ ఫలవంతంగా ఉన్నాయా, మీ యజ్ఞయాగాది క్రతువులు బాగా జెరుగుతున్నాయా, మీ ఆశ్రమంలోని ఋషుల తపస్సులు ఎటువంటి విఘ్నం కలగకుండా సాగుతున్నాయా, మీరంతా సంతోషంగా ఉన్నారా అని పలు కుశల ప్రశ్నలు అడిగాడు.

సంతోషించిన వశిష్ఠుడు ఇలా అన్నాడు.......నాయనా! నేను కుశలంగా ఉన్నాను, నువ్వు రాజధర్మంతో రాజ్యం చేస్తున్నావా ( రాజధర్మం అంటె, ఎంత పన్ను ప్రజల దెగ్గర నుండి పుచ్చుకోవాలో రాజు అంత మాత్రమే పుచ్చుకోవాలి. ఆ పుచ్చుకున్న ద్రవ్యంలో ఒక్క పైసా కూడా దుర్వినియోగం చెయ్యకుండా, ఆ ధనాన్ని వృద్ధి చెయ్యాలి. అప్పుడు దాన్ని అవసరంలో ఉన్న వాళ్ళకి ఇచ్చి దేశ క్షేమాన్ని కోరుకోవాలి), సామంతులందరూ నీకు లొంగి ఉన్నారా, శత్రువులను జయించావా, నీ మంత్రులు నీకు సహాయపడుతున్నార అని పలు విషయాలని ప్రస్తావించిన తరువాత కొంతసేపటికి విశ్వామిత్రుడు ఇక నేను వెళతాను అన్నాడు. అప్పుడు వశిష్ఠ మహర్షి ఇలా అన్నారు.........

[color=red]సత్క్రియాం తు భవాన్ ఏతాం ప్రతీచ్ఛతు మయా కృతాం |[/color]
[color=red]రాజన్ త్వం అతిథి శ్రేష్ఠః పూజనీయః ప్రయత్నతః ||[/color]

ఈ భూమిని పరిపాలించే నువ్వు నాకు అతిథులలో శ్రేష్టుడివి, కనుక నా ఆతిధ్యం తీసుకోవాలన్నాడు.

మీరు నాకు చేతులు, కాళ్ళు కడుక్కోవడానికి, తాగడానికి నీళ్ళు ఇచ్చారు, మీరు తినే తేనె, కందమూలాలు నాకు పెట్టారు, అలాగే నాకు మీ దర్శనం కూడా అయ్యింది. ఇంతకంటే నాకు ఏమి కావాలి, ఇక మీరు శ్రమతీసుకోవద్దు అని విశ్వామిత్రుడు అన్నాడు. అలా కాదు మీరు నా ఆతిధ్యం స్వీకరించాల్సిందే అని వశిష్ఠ మహర్షి అన్నారు. సరే, మీ ఇష్టం అని విశ్వామిత్రుడన్నాడు.

అప్పుడు వశిష్ఠ మహర్షి శబళని పిలిచి, చూశావా మన ఆశ్రమంలోకి ఈ రోజు విశ్వామిత్ర మహారాజుగారు వచ్చారు, నువ్వు ఆయనకి, ఆయన అక్షౌహిణీ సైన్యానికి ఉత్తమమైన భోజనం ఏర్పాటు చెయ్యాలి. ఎవరెవరికి ఏది కావాలో నువ్వు అది ఏర్పాటు చెయ్యి అన్నారు. ఆ శబళ ఎవరెవరు మనస్సులలో ఏమి కావాలని అనుకుంటున్నారో గ్రహించి, చెరుకు కర్రలు, తేనె, పానీయములు, కొండలంత ఎత్తున్న సన్నటి అన్నరాసులని, కొరుక్కు తినేవి, తాగేవి, నాకేవి, కూరలు, పచ్చళ్ళు, పులుసులు, పళ్ళరసాలు, పాలు, తాంబూలాలు మొదలైనవి సిద్ధం చేసింది.


శబళ సృష్టించిన భోజనాన్ని ఆ సైనికులందరూ భుజించారు, అందరూ ఈ భోజనం ఎంత బాగుందో అనుకున్నారు, మళ్ళి మన జీవితంలో ఇలాంటి రుచికరమైన భోజనం ఎప్పుడు చేస్తామో అని ఆవురావురుమని తిన్నారు. ఒక గోవు ఉత్తరక్షణంలో ఇంతమందికి సరిపడా భోజనాన్ని సృష్టించేసరికి విశ్వామిత్రుడు ఆశ్చర్యపోయాడు. ఆయనకి మెల్లగా ఆ శబళ మీద వ్యామోహం పెరిగింది, ఆ శబళని తన సొంతం చేసుకోవాలనిపించింది. అప్పుడాయన ఆ వశిష్ఠ మహర్షితో........

[color=red]గవాం శత సహస్రేణ దీయతాం శబలా మమ |[/color]

నేను మీకు ఒక [b]లక్ష[/b] ఆవుల్ని ఇస్తాను, మీరు నాకు శబళని ఇవ్వండి అన్నాడు.

అయితే ఈ విశ్వామిత్రుడు నాకు లంచం ఇవ్వాలని చూస్తున్నాడు అని వశిష్ఠ మహర్షి గ్రహించారు. వశిష్ఠుడు నవ్వి, నేను నీకు శబళని ఇవ్వలేను అన్నారు.

విశ్వామిత్రుడికి మెల్లగా క్రోధం పెరిగి ఇలా అన్నారు, ...........రాజ్యంలో ఎక్కడన్నా రత్నాలు ఉంటె అవి రాజుకే చెందుతాయి. రాజు దెగ్గర విలువైనవి ఉండాలి. చాలా విలువైనది రత్నమైతే, ఇంత విలువైన శబళ కూడా రత్నమే. నా సొత్తు అయిన ఆ రత్నాన్ని నువ్వు ఉంచుకున్నావు, అందుకే ఇప్పుడు నేను ఆ రత్నాన్ని తీసుకెళుతున్నాను అని అన్నాడు.

నాయనా విశ్వామిత్రా! ఈ ఆవు ఒక రత్నము, దీనిని విలువగా దాచుకోవాలని అనుకుంటున్నావు. కాని ఈ ఆవు మా ఆశ్రమంలో దేవతారాధనకి, పితృదేవతారాధనకి పాలు ఇస్తుంది, నా [b]ప్రాణయాత్ర[/b] దీనితో జెరుగుతుంది. ఈ ఆశ్రమంలోని యజ్ఞాలు, విద్యాభ్యాసం సమస్తము ఈ శబళ మీద ఆధారపడి ఉంది, కాబట్టి నేను ఈ ధేనువుని నీకు ఇవ్వలేను అని వశిష్ఠ మహర్షి అన్నారు.

అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు,........నేను నీకు మెడలో బంగారు తాడులున్న [b]పద్నాలుగు వేల ఏనుగులని[/b] ఇస్తాను, [b]ఎనిమిది వందల బంగారు రథాలని[/b] ఇస్తాను, ఆ ఒక్కో రథానికి స్వర్ణాభరణములతో అలంకరింపబడ్డ నాలుగు గుర్రాలు ఉంటాయి, అలాగే గొప్ప గొప్ప జాతులకి చెందిన [b]పదకొండు వేల గుర్రాలు[/b] ఇస్తాను, ఒక [b]కోటి గోవుల్ని[/b] ఇస్తాను, బంగారము, వెండి ఎంత కావాలో నువ్వే అడుగు, నేను ఇచ్చేస్తాను అన్నాడు. ఇవన్నీ విన్న వశిష్ఠ మహర్షి, నేను ఇంక ఏమి మాట్లాడను అన్నారు.

ఆగ్రహించిన విశ్వామిత్రుడు, ఈయన ఇవ్వడమేంటి నేను పుచ్చుకోవడమేంటి, అడిగినకొద్ది బెట్టు చేస్తున్నాడు, ఈ రత్నం నాకు చెందినది అని ఆ శబళ మెడలో తాడు కట్టి, సైనికులకిచ్చి తీసుకెళ్ళమన్నాడు. వాళ్ళు దాన్ని ఈడ్చుకెళుతుంటె ఆ శబళ ఏడ్చింది. ఇంత జెరుగుతున్నా వశిష్ఠుడు మాత్రం అలానే నిశబ్దంగా ఉన్నారు. అప్పుడా శబళ........ఇంతకీ నన్ను వశిష్ఠుడు వదిలేశాడ, లేకపోతే విశ్వామిత్రుడు తీసుకెళుతున్నాడ, వశిష్ఠుడు నన్ను ఇవ్వను అంటె విశ్వామిత్రుడు నన్ను తీసుకెళ్ళగలడా, వశిష్ఠుడు నన్ను వదిలేశాడంటే నేను ఏదో పాపం కాని, పొరపాటు కాని చేసి ఉండాలి, ఒకవేళ నేను ఏదన్నా పాపం చేసి ఉంటే వశిష్ఠుడికి క్షమార్పణ చెప్తాను, ఆయన బ్రహ్మర్షి కనుక నన్ను తప్పకుండా క్షమిస్తారు అని తాడు విడిపించుకొని వశిష్ఠుడి దెగ్గరికి పరుగుతీసి వెళ్ళింది.

అప్పుడు వశిష్ఠుడు.......

[color=red]న త్వాం త్యజామి శబలే న అపి మే అపకృతం త్వయా |[/color]
[color=red]ఏష త్వాం నయతే రాజా బలాత్ మత్తః మహాబలః ||[/color]
శబళా! నేను నిన్ని విడిచిపెట్టలేదు. విశ్వామిత్రుడే నిన్ను బలాత్కారంగా తీసుకెళుతున్నాడు. ఆయన ఈ భూమికి ప్రభువు, కాని నేడు తప్పు ద్రోవలొ వెళుతున్నాడు, అతను దోషం చేస్తే, ఆ దోషం అతనిని కాలుస్తుంది. నిన్ను ఈడ్చుకెళ్ళి దోషం చేశాడు, ఇక ఆయన అపరాధమే ఆయనని కాలుస్తుందని చెప్పాడు.

[vikings]

అయితే నన్ను నేను రక్షించుకోనా అని శబళ అడుగగా, తప్పకుండా రక్షించుకో అని వశిష్ఠుడు చెప్పాడు.

అప్పుడా శబళ గట్టిగా అంబా అని అరిచి శూలాయుధధరులైన [b]పహ్లవులు[/b] కొంతమందిని సృష్టించింది. వాళ్ళు విశ్వామిత్రుడి సైన్యాన్ని నాశనం చెయ్యడం మొదలుపెట్టారు. ఇది గమనించిన విశ్వామిత్రుడు కత్తి పట్టుకొని యుద్ధరంగంలోకి వెళ్ళి చాలామంది పహ్లవులని సంహరించాడు. ఆ శబళ పహ్లవులతో పాటు [b]యవనులని[/b] సృష్టించింది, వాళ్ళందరూ కలిసి విశ్వామిత్రుడి సైన్యాన్ని తుడిచెయ్యడం ప్రారంభించారు. అప్పుడా శబళ వశిష్ఠుడితో........చూశార! ఆయన నాకు ఎదురుతిరిగాడు, ఇప్పుడు ఓటమి అంచులలో ఉన్నాడు అని అన్నది. అయితే నువ్వు ఇక యదేచ్ఛగా సైన్యాన్ని సృష్టించు అని వశిష్ఠుడు అన్నాడు.

అప్పుడా శబళ సూర్యుడి ప్రకాశంతో సమానమైన [b]కాంభోజ వంశీయులని[/b], తన పొదుగు నుండి కొన్ని వేల పహ్లవులని, యోని నుండి యవనులని, గోమయం పడే స్థానం నుంచి [b]శకులు[/b], రోమకుపాల నుండి [b]హారీతులు[/b] మరియు [b][color=#6aa84f]కిరాతకులని[/color][/b] సృష్టించింది. వీరందరూ కలిసి ఆ విశ్వామిత్రుడి సైన్యాన్ని సమూలంగా తుడిచిపెట్టారు. రథం నుండి కిందకి దిగి తన సైన్యాన్ని చూసిన విశ్వామిత్రుడు నిస్తేజుడయ్యాడు. ఇది కదా శబళ గొప్పతనం అనుకొని తన [b]100[/b] కుమారుల వైపు చూశాడు. తమ తండ్రిని బాధపెట్టిన వశిష్ఠుడిని చంపెయ్యాలని అందరూ కత్తులు పట్టుకొని ఆయన మీదకి పరుగుతీసారు.


కూర్చుని ఉన్న వశిష్ఠుడు తన మీదకి వస్తున్న ఆ నూరుగురు పిల్లల్ని చూసి గట్టిగా "ఆ......" అని హుంకారం చేశారు, ఆ నూరుగురు పిల్లలు భస్మరాసులై కిందపడిపోయారు. ఇది చూసిన విశ్వామిత్రుడు ఆశ్చర్యపోయాడు.
ఇది కదా [b]బ్రహ్మర్షి[/b] యొక్క గొప్పతనం అంటె, ఆయన "ఆ...." అంటె వందమంది బూడిదైపోయారు, ఆ ఆవు తలుచుకుంటె గొప్ప సైన్యాన్ని, అమోఘమైన భోజనాన్ని సృష్టించింది. రాచరికం కన్నా తపఃశక్తి చాలా గొప్పది, ఈ వశిష్ఠుడిని నాశనం చెయ్యాలంటే నాకున్న శక్తి సరిపోదు. కావున నాకు [b]ధనుర్వేదం[/b]లోని సమస్త [b]అస్త్ర-శస్త్రాలు[/b] తెలియాలి అనుకొని ఒక కుమారుడిని సింహాసనం మీద కూర్చోబెట్టి, రాజ్యపాలన చెయ్యమని చెప్పి తాను తపస్సు చేసుకోడానికి హిమాలయ పర్వతాలకి వెళ్ళాడు.


హిమాలయ పర్వతాలమీద మహాదేవుడైన శివుని గూర్చి ఘోరమైన తపస్సు చేశాడు. అప్పుడు [b]శివుడు[/b] ప్రత్యక్షమై,......నాయనా విశ్వామిత్రా! నీ మనసులో ఏ కోరికుందో చెప్పు, ఆ కోరికని నేను తీరుస్తాను అన్నాడు.

అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు.......
[color=red]యది తుష్టో మహాదేవ ధనుర్ వేదో మమ అనఘ |[/color]
[color=red]సా అంగ ఉప అంగ ఉపనిషదః స రహస్యః ప్రదీయతాం ||[/color]

మహాదేవ! నువ్వు నిజంగా నా తపస్సుకు ప్రీతి చెందినవాడివైతే, నేను ఎవరి దెగ్గరికి వెళ్ళి ధనుర్వేదాన్ని ఉపదేశం పొందకుండా నాకు ఆ ధనుర్వేదంలోని అస్త్రాలన్నీ రహస్యాలతో సహా తెలిసిపోయేటట్టు అనుగ్రహించమన్నాడు. శివుడు తధాస్తు అన్నాడు. పౌర్ణమి నాడు సముద్రుడు ఎలా పొంగుతాడో, అలా విశ్వామిత్రుడు పొంగిన ఆత్మవిశ్వాసంతో రథమెక్కి వశిష్ఠుడి ఆశ్రమాన్ని చేరుకున్నాడు. ఆయన వచ్చేసరికి ఆ ఆశ్రమం జింకలతో, పక్షులతో, ఆవులతో, గురువుల దెగ్గర వేదం నేర్చుకుంటున్న శిష్యులతో ఎంతో పవిత్రంగా ఉంది. ఇది చూసిన విశ్వామిత్రుడికి ఆగ్రహం ఎక్కువయ్యింది. కనీసం ఒకమాట కూడా చెప్పకుండా ఆ అస్త్రాలని ఆశ్రమం మీద ప్రయోగించాడు. ఒక్కసారిగా భూకంపం వస్తే ఎలా ఉంటుందో, అలా అస్త్రాలన్నిటిని ఒకదాని వెంట ఒకదాన్ని పంపాడు. కన్నుమూసి తెరిచేలోగా ఆ ఆశ్రమం అంతా బూడిదయ్యింది. ఆ ఆశ్రమంలోని గురువులు, శిష్యులు, జింకలు, ఆవులు అన్ని తలకోదారి పట్టి అరణ్యంలోకి పరుగు తీశాయి. అప్పుడు వశిష్ఠుడు పారిపోతున్న వారిని ఆగండి, పారిపోకండి, నేను మిమ్మల్ని కాపాడతాను అని అన్నారు. ఆకాశం నుండి పడుతున్న అస్త్రాలని చూసి భయపడి అందరూ పారిపోయారు. ఆశ్రమంలో వశిష్ఠుడు ఒక్కడే మిగిలాడు. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు [b]ఆగ్నేయాస్త్రాన్ని[/b] ప్రయోగించాడు. ఆ ఆగ్నేయాస్త్రం నిప్పులు కక్కుతూ ఆయన మీదకి వచేస్తోంది.


[center][url="http://advayta.org/_up/022/012/000189/vasishtha.jpg"][img]http://advayta.org/_up/022/012/000189/vasishtha.jpg[/img][/url][/center]


ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఈ ఆశ్రమాన్ని పోషించాను, ఇవ్వాళ నీ ఆవేశానికి ఈ ఆశ్రమాన్ని బూడిద చేశావు అని వశిష్ఠుడు తన బ్రహ్మదండం పట్టుకొని కింద కూర్చున్నారు. ఆయన ఆ బ్రహ్మదండాన్ని అలా పట్టుకుని ఉంటె అది ఎలా ఉందంటే, సమస్తలోకాలని శాసించగలిగే యమదండాన్ని పట్టుకున్న యముడిలా పట్టుకున్నారు. మండుతున్న నిప్పు మీద నీళ్ళు పడితే ఎలా చల్లారిపోతుందో, అలా ఆ ఆగ్నేయాస్త్రం చల్లారిపోయి ఆ బ్రహ్మదండంలోకి వెళ్ళిపోయింది.

తను అంత తపస్సు చేసి ప్రయోగించిన అస్త్రాన్ని వశిష్ఠుడు కనీసం వేరొక అస్త్రాన్ని ప్రయోగించి ఆపలేదు, కేవలం తన బ్రహ్మదండాన్ని అడ్డుపెట్టి ఆపేసరికి విశ్వామిత్రుడికి కోపం బాగా పెరిగిపోయింది. అప్పుడాయన ఒకేసారి [b]వారుణాస్త్రం[/b], [b]ఇంద్రాస్త్రం[/b], [b]పాశుపతాస్త్రం[/b], [b]ఇషీకాస్త్రం[/b], [b]మానవాస్త్రం[/b], [b]గాంధర్వాస్త్రం[/b], [b]బ్రహ్మపాశం[/b], [b]కాలపాశం[/b], [b]వారుణపాశం[/b], [b]పినాకాస్త్రం[/b], [b]క్రౌంచాస్త్రం[/b], [b]ధర్మచక్రం[/b], [b]కాలచక్రం[/b], [b][color=#6aa84f]విష్ణుచక్రం[/color][/b], [b]త్రిశూలం[/b], [b]కాపాలం[/b] అనే [b]కంకణం[/b], రకరకాల [b]పిడుగులు[/b], [b]కంకాలం[/b], [b]ముసలం[/b], పెద్ద పెద్ద [b]గధ[/b]లు మొదలైన రకరకాల అస్త్రాలని వశిష్ఠుడి మీద వేశాడు.
కాని ఆయన వేసినవన్ని వశిష్ఠుడి బ్రహ్మదండంలోకి వెళ్ళిపోయాయి.

ఇక తనదెగ్గర ఉన్న ఒకేఒక అస్త్రమైన [b]బ్రహ్మాస్త్రాన్ని[/b] వెయ్యడానికని ఆ మంత్రాలని స్మరిస్తుండగా సముద్రాలు పొంగాయి, పర్వతాలు బద్దలయ్యాయి, ప్రపంచంలో ఉన్న అన్ని ప్రాణులు ఒక్కసారి మనస్సులో క్షోభ పొందాయి. అంతటి శక్తివంతమైన ఆ బ్రహ్మాస్త్రాన్ని విశ్వామిత్రుడు అభిమంత్రించి వదిలాడు. ఇప్పటిదాకా ఎంతోమంది గొప్పవాళ్ళని మట్టుపెట్టిన ఆ బ్రహ్మాస్త్రం నిశబ్ధంగా ఆయన బ్రహ్మదండంలోకి వెళ్ళిపోయింది. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు.........
[color=red]
ధిక్ బలం క్షత్రియ బలం బ్రహ్మ తేజో బలం బలం | [/color][color=red]
ఏకేన బ్రహ్మ దణ్డేన సర్వ అస్త్రాణి హతాని మే ||[/color]

ఛి! ఆ బ్రహ్మర్షి బలం ముందు ఈ క్షత్రియ బలం ఎందుకు పనికొస్తుంది. ఎన్నో అస్త్రాలని నేర్చుకున్నాను, అన్నీ ప్రయోగించాను. కాని ఆయన ఒక కర్రముక్క పట్టుకొని నా అస్త్రాలన్నిటిని మింగేసారు, అని ఆ రథం దిగి వెళ్ళిపోయాడు. వశిష్ఠుడు బ్రహ్మర్షి కనుక నేను ఆయనని ఓడించలేకపోయాను, కాబట్టి నేనూ బ్రహ్మర్షిని అవుతానని ఆ విశ్వామిత్రుడు [b]దక్షిణ[/b] దిక్కుకి వెళ్ళాడు. అక్కడికి ఆయన తన పెద్ద భార్యతో వెళ్ళి [b]1000[/b] సంవత్సరాలు ఘోరమైన తపస్సు చేశాడు. ఈ కాలంలోనే ఆయనకి [b]హవిష్పందుడు[/b], [b]మధుష్యందుడు[/b], [b]దృఢనేత్రుడు[/b], [b]మహారథుడు[/b] అని నలుగురు కుమారులు పుట్టారు. ఆయన తపస్సుకి సంతోషించిన బ్రహ్మదేవుడు ప్రత్యక్షమై ఇలా అన్నారు " నువ్వు చేసిన ఈ తపస్సు చేత [b][color=#6aa84f]రాజర్షి[/color][/b] లోకాలని గెలిచావు, ఇవ్వాళ నుంచి నిన్ను విశ్వామిత్ర మహారాజు అని కాకుండా రాజర్షి విశ్వామిత్రుడు అని పిలుస్తారు " అని చెప్పారు. ఇన్ని సంవత్సరాలు తపస్సు చేస్తే రాజర్షిని అయ్యాను, ఇంక బ్రహ్మర్షిని ఎప్పుడవుతానో అని విశ్వామిత్రుడు దిగులుపడ్డాడు.

[vikings]

అదే కాలంలొ ఇక్ష్వాకు వంశంలో [b]త్రిశంకు[/b] అనే రాజు పరిపాలన చేసేవాడు. ఆయనకి శరీరం మీద ఉన్న వ్యామోహం వలన స్వర్గానికి శరీరంతో వెళ్ళాలన్న కోరిక పుట్టింది. వెంటనే కులగురువైన వశిష్ఠుడికి తన కోరిక చెప్పాడు. నువ్వు ఎంత గొప్ప రాజువైనా కాని, ఎంత గొప్ప యాగాలన్నా చెయ్యి, కాని శరీరంతో స్వర్గానికి వెళ్ళడమనేది ధర్మశాస్త్రంలో లేదు. ఎవరి శరీరమైన కొంత కాలానికి పడిపోవాల్సిందే, అది పడిపోయిన తరవాతే స్వర్గలోక ప్రవేశం. కావున శరీరంతో స్వర్గానికి వెళ్ళడం అనేది జెరగదు అన్నాడు వశిష్ఠుడు. అప్పుడా త్రిశంకుడు వశిష్ఠుడి [b]నూరుగురు[/b] కుమారుల దెగ్గరికి వెళ్ళి జెరిగినది చెప్పాడు. మా తండ్రిగారు కుదరదన్నారు, ఆయనకి అన్నీ తెలుసు, అయినా స్వర్గానికి శరీరంతో ఎవరూ వెళ్ళలేరు, అది జెరిగేపనికాదన్నారు ఆ నూరుగురు కుమారులు.

అయితే నేను వేరొక గురువుని వెతుక్కుంటాను అన్నాడు ఆ త్రిశంకుడు. నువ్వు నీ గురువు మాట వినలేదు, ఆయన పుత్రులమైన మా మాట వినలేదు, ఇప్పుడు వేరొక గురువుని వెతుకుతాను అంటున్నావు, నీకు ఇలాంటి దుర్బుద్ధి పుట్టింది కనుక నువ్వు [b]చణ్డాలుడివి[/b] అవుతావని శపించారు.

మరుసటి రోజు ఆ త్రిశంకుడు నిద్రలేవగానే ఆయన ముఖంలోని కాంతి పోయి నల్లగా అయ్యాడు, ఆయన వేసుకొన్న బంగారు ఆభరణాలన్ని ఇనుమ ఆభరణాలయ్యాయి, జుట్టు, కళ్ళు ఎర్రగా ఉన్నాయి. ఆయనని చూసిన ఆ మందిరంలోని వాళ్ళు, ఇతర మంత్రులు అందరూ పారిపోయారు. ఆ రూపంతో అలా తిరుగుతూ చివరికి విశ్వామిత్రుడిని ఆశ్రయించాడు.

వశిష్ఠుడిని ఎలాగు అస్త్రాలతో ఓడించలేకపోయాను, వశిష్ఠుడు చెయ్యలేనన్నది విశ్వామిత్రుడు చేశాడు అని లోకం అనుకోవాలని, కనుక ఆ త్రిశంకుడి కోరిక తీరుస్తానన్నాడు విశ్వామిత్రుడు. అప్పుడాయన తన శిష్యుల్ని, కొడుకుల్ని పిలిచి.......మీరు ఈ బ్రహ్మాండం అంతా తిరిగండి, వశిష్ఠుడు చెయ్యలేని యాగం విశ్వామిత్రుడు చేస్తున్నాడు, త్రిశంకుడిని సశరీరంగా స్వర్గానికి పంపిస్తున్నాడు అని చెప్పి బ్రాహ్మణుల్ని, ఋషుల్ని తీసుకురండి. ఎవరన్నా ఆ యాగం చెయ్యలేరు, మేము రాము అంటె, వాళ్ళ వివరాలు తీసుకోండని చెప్పాడు. విశ్వామిత్రుడికి భయపడి అందరూ వచ్చారు. తరువాత ఆయన కొడుకులు వచ్చి వశిష్ఠ మహర్షి కొడుకులు ఈ యాగానికి రామన్నారు, అలాగే [b]మహోదయుడనే[/b] బ్రాహ్మణుడు కూడా రానన్నాడు, కాని ఆయన ఒక మాటన్నాడు, అదేంటంటే, యాగం చేస్తున్నవాడు ఒక క్షత్రియుడు, యాగం చేయిస్తున్నవాడు ఒక చణ్డాలుడు, ఇలాంటప్పుడు దేవతలు హవిస్సులని ఎలా తీసుకుంటారు, అసలు సశరీరంగా స్వర్గానికి పంపవచ్చని వేదంలో ఎక్కడా లేదు, అందుకని రానన్నాడు అని చెప్పారు.

విశ్వామిత్రుడికి ఎక్కడలేని కోపం వచ్చి, వశిష్ఠ మహర్షి కొడుకులని, మహోదయుడిని, మీరు భస్మరాశులై పడిపోయి నరకానికి వెళతారు, ఆ తరవాత [b]700[/b] జన్మలపాటు [b]శవ మాంసం[/b] తిని బతుకుతారు, ఆ తరవాత [b]ముష్టికులన్న[/b] పేరుతో పుట్టి, కొన్ని జన్మల పాటు [b]కుక్క మాంసం[/b] తిని బతుకుతారు. ఆ మహోదయుడు సర్వలోకాలలోని జనాలచేత ద్వేషింపపడి [b]నిషాదుడై[/b] బతుకుతాడని శపించాడు.

అందరూ కలిసి యాగం మొదలుపెట్టారు, యాగాగ్నిలో హవిస్సులు తీసుకోవడానికి ఏ దేవతా రాలేదు. ఎవరూ రాకపోయేసరికి విశ్వామిత్రుడికి ఆగ్రహం వచ్చి తన తపఃశక్తితొ త్రిశంకుడికి పైకి పంపాడు. త్రిశంకుడు ఆకాశమార్గంలో ప్రయాణిస్తూ స్వర్గలోకం వైపు దూసుకుపోతున్నాడు. ఈ విషయం దేవేంద్రుడికి తెలిసి ఆయన.......

[color=red]త్రిశంకో గచ్ఛ భూయః త్వం న అసి స్వర్గ కృత ఆలయః ||[/color]

త్రిశంకా, నువ్వు గురు శాపానికి గురయ్యావు, నీకు స్వర్గలోక ప్రవేశం లేదు అని, తలక్రిందులుగా కిందకిపో అన్నాడు. ఆ త్రిశంకుడు అలా తలక్రిందులుగా భూమి మీదకి తోసేయబడ్డాడు. కిందకి పడిపోతు ఆయన విశ్వామిత్రుడిని ప్రార్ధించగా, విశ్వామిత్రుడు మిగిలిన తపఃశక్తితో దక్షిణ దిక్కున నక్షత్ర మండలాన్ని సృష్టించాడు, సప్తర్షులని సృష్టించాడు. కాని దేవతలు అప్పటికి కూడా రాకపోయేసరికి, దేవతలని కూడా సృష్టిద్దామని అనుకుంటుండగా దేవతలందరూ వచ్చారు.

మహానుభావ! శాంతించు. ఎంత తపఃశక్తి ఉంటె మాత్రం ఇలా వేరె స్వర్గాన్ని సృష్టిస్తావ, మీకు శాస్త్రం తెలుసు, సశరీరంగా ఎవరిని స్వర్గానికి పంపలేము. మీలాంటివారు చెయ్యవలసిన పని కాదు అన్నారు. మీరు మీ తపఃశక్తిని ధారపోసి సృష్టించిన ఆ నక్షత్ర మండలం జ్యోతిష్య చక్రానికి అవతల ఉంటుంది, అందులో ఈ త్రిశంకుడు తిరగబడి ఉంటాడు అని వరం ఇచ్చారు దేవతలు. శాంతించిన విశ్వామిత్రుడు సరే అన్నాడు. తనకి ఇక్కడ మనస్సాంతి లేదని, ప్రశాంతంగా తపస్సు చేసుకోవడానికి ఆయన [b]పశ్చిమ[/b] దిక్కుకి వెళ్ళారు.

పశ్చిమ దిక్కున విశ్వామిత్రుడు మహొగ్రమైన తపస్సు చెయ్యడం మొదలుపెట్టాడు. అదే కాలంలో అయోధ్య నగరాన్ని [b]అంబరీషుడనే[/b] రాజు పరిపాలన చేస్తుండేవాడు. ఆయన అశ్వమేథ యాగం చేసి వదిలిపెట్టిన గుర్రాన్ని ఇంద్రుడు తీసుకెళ్ళిపోయాడు. అశ్వం దొరకకపోతే తనకి మంచి జెరగదు అని మహర్షులు చెప్పారు. కాని అశ్వానికి బదులుగా ఒక మనుష్యుడిని తీసుకువస్తే యాగాన్ని పూర్తిచెయ్యచ్చు అన్నారు. అది కూడా న్యాయంగా తీసుకురావాలన్నారు.

ఒక మనిషిని తీసుకురావడం కోసం అంబరీషుడు బయలుదేరగా ఒక చోట, [b]భృగుతుంగమనే[/b] ఒక పర్వత శిఖరం మీద, [b]ఋచీకుడనే[/b] ఒక ఋషి భార్య పిల్లలతో కూర్చుని ఉన్నాడు. అప్పుడు ఆ అంబరీషుడు వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్ళి తన యాగాశ్వం అపహరణకి గురైనందుకుగాను నాకు ఒక యాగపశువు కావాలి, మీకు ఉన్న పిల్లలలో ఒకడిని ఇచ్చి నన్ను అనుగ్రహించండి అన్నాడు. అప్పుడా ఋచీకుడు ఇలా అన్నాడు " పెద్దకొడుకు ధర్మసంతానం( పూర్వ జన్మలలో చేసుకున్న పుణ్య ఫలితాన్ని పెద్ద కొడుకుగా ఇస్తారు) కావున నేను వాడిని ఇవ్వలేను, శాస్త్రం ప్రకారం చిట్టచివరి వాడిని ఇస్తే ఐశ్వర్యం పోతుందన్నారు. అప్పుడా మధ్య కొడుకైన [b]శునఃశేపుడు[/b] అంబరీషుడితో వస్తానన్నాడు.

రాజు బతికుంటే రాజ్యం బాగుంటుంది, రాజు బతకాలంటే యాగం పూర్తవ్వాలి, యాగం పూర్తి చెయ్యడానికి తన కొడుకుని పంపాడు ఆ ఋచీకుడు. అంబరీషుడు ఆయనకి లక్ష గోవుల్ని దానంగా ఇచ్చాడు. శునఃశేపుడిని తీసుకెళుతున్న అంబరీషుడు కొంతదూరం ప్రయాణించాక విశ్రాంతి తీసుకుందామని ఒక చోట ఆగాడు. అప్పుడు అక్కడకి దెగ్గరలో ఉన్న విశ్వామిత్రుడి ఆశ్రమాన్ని శునఃశేపుడు చూశాడు. వెంటనే ఆశ్రమంలోకి వెళ్ళి విశ్వామిత్రుడి కాళ్ళ మీద పడి ఇలా అన్నాడు " నేను నీ అక్కయ్య కొడుకుని, మీరు నాకు [b]మేనమామ[/b] అవుతారు. పెద్దవాడిని నాన్నగారు ఇవ్వనన్నారు, ఆఖరివాడిని మా అమ్మ ఇవ్వననింది, మధ్యలో పుట్టినందుకు నన్ను యజ్ఞపశువుగా ఇచ్చేసారు. నాకు దీర్ఘకాలం బ్రతికి తపస్సు చేసి స్వర్గలోకం పొందాలని ఉంది. కాబట్టి మీరు నన్ను రక్షించాలి " అని అన్నాడు. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు సరే అని తన కొడుకులని పిలిచి, తండ్రి మాట విని పాటించేవాడు కదా కొడుకంటే, మీలో ఎవరన్నా ఈ శునఃశేపుడి స్థానంలో యాగపశువుగా వెళ్ళండి అన్నాడు.

[color=red]కథం ఆత్మ సుతాన్ హిత్వా త్రాయసే అన్య సుతం విభో |[/color]
[color=red]అకార్యం ఇవ పశ్యామః శ్వ మాంసం ఇవ భోజనే ||[/color]

నీ కొడుకుని నువ్వు యాగపశువుగా పంపిస్తావా, ఇంకొకడి కొడుకుని రక్షిస్తావ, మీరు చెప్పిన ధర్మం కుక్క మాంసం తిన్నట్టు ఉంది అని విశ్వామిత్రుడి కొడుకులన్నారు. ఆగ్రహించిన విశ్వామిత్రుడు........
[color=red]శ్వ మాంస భోజినః సర్వే వాసిష్ఠా ఇవ జాతిషు |[/color]
[color=red]పూర్ణం వర్ష సహస్రం తు పృథివ్యాం అనువత్స్యథ ||[/color]

మీరు కూడా వశిష్ఠుడి కుమారుల జాతిలో పుట్టి [b]వెయ్యి సంవత్సరాలు[/b] వాళ్ళలాగ కుక్క మాంసం తింటూ బతకండని శపించాడు.

అప్పుడాయన శునఃశేపుడితో.........నువ్వు బెంగపెట్టుకోమాకు, నిన్ను తీసుకెళ్ళి యూప స్తంభానికి కడతారు. ఇప్పుడు నేను నీకు రెండు మంత్రాలని చెప్తాను, నిన్ను అలా యూప స్తంభానికి కట్టినప్పుడు నువ్వు ఆ రెండు మంత్రాలని జపించు, అలా జపించడం వల్ల ఇంద్రుడు సంతోషించి, నిన్ను బలి ఇవ్వకముందే వచ్చి, నేను ఈ యాగానికి ప్రీతి చెందాను అని యాగ ఫలితం ఇస్తాడని చెప్పి ఆ రెండు మంత్రాలని ఉపదేశం చేసి పంపించాడు.
తరవాత శునఃశేపుడిని యూప స్తంభానికి కట్టారు, అప్పుడాయన విశ్వామిత్రుడు చెప్పిన మంత్రాలని జపించగా ఇంద్రుడు ప్రత్యక్షమయ్యి, నేను ఈ యాగానికి సంతోషించాను, మీరు యాగపశువుని బలి ఇవ్వకుండానే మీకు కోటి రెట్ల ఫలితాన్ని ఇస్తున్నాను అన్నాడు. అందరూ సంతోషించారు.

కోపంలో తన కొడుకులని శపించానని విశ్వామిత్రుడు బాధ పడ్డాడు. ఈ సారి ఎవరితో మాట్లాడకుండా తపస్సు చేస్తానని మళ్ళి [b]1000[/b] సంవత్సరాలు తపస్సు చెయ్యడం ప్రారంభించాడు. అలా కొంతకాలం అయ్యాక విశ్వామిత్రుడు స్నానం చేద్దామని [b]పుష్కర క్షేత్రానికి[/b] వెళ్ళగా [b]మేనక[/b] కూడా అక్కడే స్నానం చేస్తూ కనిపించింది. మేఘాల మధ్య మెరుపు వస్తే ఎలా ఉంటుందో మేనక కూడా అలా ఉంది. ఆ మేనక సౌందర్యాన్ని చూసిన విశ్వామిత్రుడు ముగ్ధుడైనాడు.

మేనక! నేను నీయందు కందర్ప వశుడనయ్యాను( అంటె మన్మధ ఆవేశం కలిగింది), అందుకని నువ్వు నా ఆశ్రమానికి వచ్చి నా కోరిక తీర్చు అన్నాడు. మేనక సరే అనింది. అలా మేనకతో క్రీడిస్తూ క్రీడిస్తూ పదేళ్ళు గడిచిపోయాయి.
[color=red]సర్వం సురాణాం కర్మ ఏతత్ తపో అపహరణం మహత్ |[/color]
[color=red]అహో రాత్రా అపదేశేన గతాః సంవత్సరా దశ ||[/color]

పది సంవత్సరాల తరువాత విశ్వామిత్రుడికి అసలు తను ఎందుకు రాజ్యాన్ని విడిచిపెట్టి వచ్చాడో గుర్తొచ్చింది. ఈ మేనకతో ఏదో, ఒక రోజు లేకపోతే రెండు రోజులు అనుకున్నాను, కాని ఇలా పది సంవత్సరాలు గడిచిపోతాయి అనుకోలేదు. నా మనస్సుని దేవతలు వక్రీకరించడానికి ఈ మేనకని పంపారు అనుకొని కోపంగా మేనక వైపు చూశాడు, కాని ఇంతలోనే శాంతించి, ఇందులో నీ తప్పేముంది అని మేనకని వెళ్ళిపోమన్నాడు. ఈ సారి ఇంకా జాగ్రత్తగా తపస్సు చెయ్యాలని [b]ఉత్తర[/b] దిక్కుకి వెళ్ళి తపస్సు చెయ్యడం ప్రారంభించాడు.

ఉత్తర దిక్కున [b]కౌశికి[/b] నది పక్కన కూర్చుని ఘోరాతిఘోరమైన తపస్సు [b]1000[/b] సంవత్సరాలు చేశాడు. 1000 సంవత్సరాలు తపస్సు చేశాక దేవతలతో కలిసి బ్రహ్మగారు ప్రత్యక్షమై, నేను నీ తపస్సుకి చాలా ఆనందించాను, ఇక నుంచి అందరూ నిన్ను [b]మహర్షి[/b][color=#6aa84f] [/color]అని పిలుస్తారు అని అన్నారు. ఈ మాట విన్న విశ్వామిత్రుడికి బాధ కాని సంతోషం కాని కలగలేదు. ఇన్ని వేల సంవత్సరాలు తపస్సు చేస్తే ఇప్పటికి మహర్షిని అయ్యాను, ఇక బ్రహ్మర్షిని ఎప్పుడు అవుతానో అనుకొని బ్రహ్మగారిని, నేను నా [b]ఇంద్రియాలని[/b] గెలిచాన అన్నాడు. అప్పుడు బ్రహ్మదేవుడు, ఇప్పటికైతే నువ్వు ఇంకా నీ ఇంద్రియాలని గెలవలేదు, ఇంద్రియాలని గెలవడం అంత తేలిక కాదు అన్నాడు.

మెల్లగా విశ్వామిత్రుడి పగ వశిష్ఠుడి మీద నుంచి తన ఇంద్రియాల మీదకి వెళ్ళింది. తను అనవసరంగా వశిష్ఠుడి మీద క్రోధాన్ని పెంచోకోవడానికి, మేనకతో కామానికి లొంగడానికి తన ఇంద్రియాలే కారణమని గ్రహించాడు.
మళ్ళి ఘోరమైన తపస్సు చెయ్యడం ప్రారంభించాడు. ఈ సారి ఎండాకాలంలో తన చుట్టూ నాలుగు పక్కల అగ్నిని పెట్టుకొని, తల పైకెత్తి సూర్యుడి వంక చూస్తూ చేతులెత్తి తపస్సు చేశాడు. వానాకాలంలో నడుముదాకా నీళ్ళల్లో ఉండి తపస్సు చేశాడు. విశ్వామిత్రుడు చేస్తున్న ఈ తపస్సుని చూసిన దేవేంద్రుడు ఆయనని పరీక్షించాలని [b]రంభ[/b]ని పంపాడు. రంభ భయపడి వెళ్ళనంటే నానారకాలుగా నచ్చ చెప్పి పంపించాడు. మరుసటి రోజు విశ్వామిత్రుడు స్నానం చేద్దామని వెళుతుంటే ఆయనకి అప్పుడే స్నానం చేసి బయటకొస్తున్న రంభ కనిపించింది, చెట్లన్నీ వసంత ఋతువులో ఎలా పూలతో ఉంటాయో అలా పూలతో కళకళలాడుతున్నాయి, కోకిల పాట కూడా వినిపించింది. విశ్వామిత్రుడికి అనుమానం వచ్చింది, ఇది వసంత ఋతువు కాకపోయినప్పటికీ చెట్లన్నీ పూలతో ఉన్నాయి, కోకిల పాట పాడుతోంది. అయితే ఇదంతా ఇంద్రుడు నా తపోభగ్నానికి చేస్తున్న ప్రయత్నం అని గ్రహించి కోపంతో ఇలా అన్నాడు.....
[color=red]యత్ మాం లోభయసే రంభే కామ క్రోధ జయ ఏషిణం |[/color]
[color=red]దశ వర్ష సహస్రాణి శైలీ స్థాస్యసి దుర్భగే ||[/color]

నన్ను ప్రలోభపెడదామని వచ్చిన ఓ రంభా! నువ్వు [b]పదివేల సంవత్సరాలు[/b] రాయివై పడుండు అని శపించాడు.
తరవాత కొంతసేపటికి శాంతించి, అసలు రంభ చేసిన తప్పేముంది, నేను మళ్ళి క్రోధానికి లోనయ్యాను, ఇంద్రుడు పంపిస్తే ఆమె వచ్చింది అనుకొని రంభ అడగకుండానే ఒకనాడు ఒక బ్రాహ్మణుడు నీకు శాపవిమోచనం కలిగిస్తాడు అని అన్నాడు.

విశ్వామిత్రుడు తన ఆశ్రమానికి వెళ్ళి ఆలోచించాడు, నా శత్రువులు ఎక్కడో లేరు, నాలోనే ఉన్నారు. ఈ కోపము, కామము నాకు కలగడానికి నా మనస్సు కారణం, ఆ మనస్సు నా ఊపిరి మీద ఆధారపడిఉంది. అందుకని ఊపిరిని తీసి బయటకి వదలను, [b]కుంభకం[/b](యోగాలో ఒక ప్రక్రియ) చేస్తాను, అలాగే ఈ శరీరానికి అప్పుడప్పుడు కోరికలు కలగడానికి కారణం నా శరీరానికి కొంచెం ధృడత్వం ఉండడంవలన, కనుక కుంభకం చేస్తే నా శరీరం ఒక పుల్లలా అవుతుంది అని [b]తూర్పు[/b] దిక్కుకి వెళ్ళి బ్రహ్మాండమైన తపస్సు మొదలుపెట్టాడు. అలా వెయ్యి సంవత్సరాలు కుంభకంలో ఉండి తపస్సు చేసేసరికి ఆయన శరీరం ఒక పుల్లంత సన్నగా అయ్యింది. తన శరీరాన్ని నిలబెట్టుకోడానికి కొంత కబళాన్ని తిందామని అనుకుంటుండగా ఇంద్రుడు ఒక బ్రాహ్మణ రూపంలొ వచ్చి, అయ్యా! నాకు బాగా ఆకలిగా ఉంది, మీదెగ్గరున్నది నాకు కొంచెం పెడతారా అన్నాడు. వచ్చిన వాడు ఇంద్రుడని విశ్వామిత్రుడికి అర్ధమయ్యింది, కాని ఈ సారి ఆయన ఇంద్రియాలకి లొంగలేదు, ఇంద్రుడు తింటే ఏంటి నేను తింటే ఏంటి అనుకొని ఇంద్రుడికి ఆ కబళాన్ని ఇచ్చి మళ్ళి కుంభకంలోకి వెళ్ళి తపస్సు చెయ్యడం ప్రారంభించాడు.

అలా విశ్వామిత్రుడు తపస్సు చేస్తుండగా ఆయన బ్రహ్మస్థానం నుంచి ఆయన తపఃశక్తి పొగగా బయలుదేరింది. ఆయన తపోధూమం సమస్త లోకాలని కప్పేసింది, సముద్రాలు కదలడం ఆగిపోయాయి, సమస్త ప్రాణులు క్షోభించాయి. ఇక ఈ స్థితిలో విశ్వామిత్రుడిని ఎవరూ కదపలేరు, ఆయనకి శత్రువు లేడు మిత్రుడు లేడు, ఆయనకి అంతటా ఆ పరబ్రహ్మమే కనిపిస్తుంది. అప్పుడు దేవతలతో కలిసి బ్రహ్మగారు వచ్చి.........
[color=red]బ్రహ్మర్షే స్వాగతం తే అస్తు తపసా స్మ సు తోషితాః |[/color]
[color=red]బ్రాహ్మణ్యం తపసా ఉగ్రేణ ప్రాప్తవాన్ అసి కౌశిక ||[/color]

ఓ కౌశికా! నీ తపస్సుకి సంతోషించాను, నువ్వు బ్రహ్మర్షివయ్యావు. దేవతలందరితో కలిసి నేను నిన్ను [b]బ్రహ్మర్షి[/b] అని పిలుస్తున్నాను, నీకున్న సమస్త కోరికలు తీరుతాయి. నువ్వు దీర్ఘాయిష్మంతుడవై జీవిస్తావు అన్నారు.

అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు బ్రహ్మగారితొ.......నేను బ్రహ్మర్షిని అయిన మాట నిజమైతే నాకు [b]ఓంకారము[/b], [b]వషట్కారము[/b] వాటంతట అవి భాసించాలి అన్నాడు( ఓంకారము, వషట్కారము భాసిస్తే తాను ఒకరికి వేదం చెప్పడానికి అర్హత పొందుతాడు, అలాగే తాను కూర్చుని యజ్ఞం చేయించడానికి అర్హత పొందుతాడు. ఎందుకంటే విశ్వామిత్రుడు పుట్టుక చేత క్షత్రియుడు కనుక). అలాగే, ఎవరిమీద కోపంతో నేను బ్రహ్మర్షిని అవ్వాలన్న పట్టుదలతో ఇన్ని సంవత్సరాలు తపస్సు చేశానో, ఆ వశిష్ఠుడితో బ్రహ్మర్షి అని పిలిపించుకోవాలని ఉందన్నాడు. బ్రహ్మగారు సరే అన్నారు.

అప్పుడు దేవతలు వశిష్ఠుడిని తీసుకురాగా, ఆయన విశ్వామిత్రుడిని చూసి బ్రహ్మర్షి విశ్వామిత్రా అని పిలిచారు. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు ఆ వశిష్ఠుడి కాళ్ళు కడిగి పూజ చేశాడు.

ఏ వశిష్ఠుడి మీద కోపంతో ప్రారంభించాడో, ఆ వశిష్ఠుడి కాళ్ళు కడగడంతో విశ్వామిత్రుడు బ్రహ్మర్షి అయ్యాడు అని శతానందుడు రాముడితో చెప్పాడు.

బ్రహ్మర్షి అవ్వడానికి, కామక్రోధాలని జయించడానికి మీ గురువు ఎన్ని సంవత్సరాలు తపస్సు చేశాడో, ఎంత కష్టపడ్డాడో, ఇలాంటి గురువుని పొందిన రామ నువ్వు అదృష్టవంతుడివి అన్నారు. విశ్వామిత్రుడి కథ విన్న రాముడు పొంగిపోయాడు. అక్కడున్న వాళ్ళంతా విశ్వామిత్రుడికి ప్రణిపాతం చేశారు.

రేపు సూర్యోదయం అయ్యాక ఒకసారి నాకు దర్శనం ఇవ్వండని జనక మహారాజు విశ్వామిత్రుడితో చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
Source:http://sampoornaramayanam.blogspot.com/2010/05/6.html

[vikings]

[left]
[size=5]Enquiring about his father Gautama's reuniting with his mother Ahalya, Sage Shataananda relates the legend of Vishvamitra. Shataananda greets Rama for his adherence to the rectitude of Vishvamitra, which Vishvamitra gained through a series of self-important exploits, when he was a great king at one time. Shataananda finds worth in informing the biography of Vishvamitra to Rama, because too much of overbearing of kings, as has been done by Vishvamitra, will be unbecoming for kings. [/size][/left]

[right][color=#000000][font=Times][size=1].[/size][/font][/color][/right]


[size=5]On hearing that sentence of that intellectual sage Vishvamitra, the highly refulgent and the great ascetic Shataananda is overjoyed, and Sage Shataananda, the eldest son of Sage Gautama, and whose radiance is brightened by his own ascesis is highly amazed just on seeing Rama. On raptly observing those two princes who are sitting comfortably with their heads bending down submissively, then Shataananda spoke to the eminent sage Vishvamitra. [/size]
[size=5]"Oh, tigerly saint Vishvamitra, you have revealed my glorious mother Ahalya who meted out a marathon ascesis to the princes - Really! And the highly resplendent and celebrated mother of mine worshipped Rama, who is worthy of worship by every corporeal being, with forest produce, is it so! Oh, great-resplendent Vishvamitra, you have narrated to Rama about the maltreatment of my mother by the Providence as has happened anciently, isn't it! Oh, the best sage Kaushika, you be safe, my mother is reunited with my father on beholding and giving hospitality to Rama - Really! [/size]
[size=5]"Oh, Kaushika, my father came to my mother's place from Himalayas! Has the great resplendent father of mine worshipped Rama because the redemption of my mother is per the kindness of Rama! Has this great-souled Rama reverenced that great resplendent father of mine by according a redemption,[color=#B3003A]ahalyaa daana[/color], the endowment of Ahalya to her husband. Oh, Kaushika, on his arrival at my mother's place whether this reverential Rama reverenced my father with a pacified heart without becoming contumelious!" Thus sage Shataananda exclaimed at the marvel occurred through Rama. [/size]
[size=5]On hearing that sentence of his, that great-saint and sentence-precisian Sage Vishvamitra, replied the sentence-precisionist Sage Shataananda. "I have done whatever good is to be done and nothing is left undone, and the wife of the sage, namely Ahalya, is reunited with her husband sage Gautama, as with Renuka who was reunited with sage Jamagani, the descendent of Bhrigu." So said Vishvamitra. [/size]

[left][color=#000080][font=Tahoma][size=4]Renuka is the mother of Parashu Rama, another human incarnation of Vishnu as a Brahmin to struggle with the erring Kshatriya kings of an earlier era. Renuka's husband is Sage Jamadagni, the descendent of Bhrigu or also called as Bhaargava and on certain occasion, Jamadagi, orders his son Parashu Rama to behead her, i.e., Renuka, Parashu Rama's own mother and Parashu Rama unhesitatingly carries out his father's orders. Thus, Parashu Rama is called Bhaargava Rama, with an axe as his unsurpassed weapon. This Parashu Rama confronts Rama of Ramayana after Seetha's marriage.[/size][/font][/color][/left]

[size=5]On hearing those words of that highly intellectual Vishvamitra, high refulgent sage Shataananda spoke these words to Rama. "Hail to thee! Oh, best one among men Rama, your arrival is a godsend, not only to Mithila but to entire humanity, and oh, Raghava, as an undefeatable great-sage Vishvamitra spearheads you, so shall your mission be undefeatable, thus hail to thee! [/size]

[left][color=#000080][font=Tahoma][size=4]This statement of Sage Shataananda shall remind us the utterances of Vishvamitra in Dasharatha's court at 1-19-14: [i]aham vedmi mahaatmaanam raamam...[/i] 'I know this great soul Rama, the virtue valiant, even Vashishta and also these saints who are here...' So also, Shataananda being the son of Ahalya and Gautama perceived who this Rama is. Further, when such and such a sage spearheads Rama, Rama ought to know something about the background of his steersman, namely Vishvamitra, basing on which Rama can learn his own lessons. As such, next few chapters are catered to the legend of Vishvamitra through Shataananda.[/size][/font][/color][/left]

[size=5]"This highly resplendent Vishvamitra's exploits are unimaginable. He attained the highest order of Brahma-sage by his ascesis, thus illimitable is his ascetic resplendence, and you have to know him as an ultimate course, not only to you alone, but also to one and all. [/size]

[left][color=#000080][font=Tahoma][size=4]If the text 'you already know him...' is adopted there will be nothing left to Shataananda to say more. Hence, the meaning is said on taking [i]vedmya [/i]'you should know some more...' would be better. Because Vishvamitra is a [i]parama hita sandhaayaka [/i]'a do-gooder for universal peace' as indicated by his name itself, [i]vishva [/i]'of universe...' [i]mitra [/i]'friend, 'friend of universe...'[/size][/font][/color][/left]

[size=5]"None other than you is fortunate enough on earth, oh, Rama, as you are in the custodial care of Vishvamitra, the scion of Kushika, who has practised supreme ascesis. What is the prowess of the great-souled Vishvamitra, and what the quintessence of his legend may be heard from me while I narrate it. [/size]
[size=5]"This probity-souled Vishvamitra, being a proficient in rectitude, a perfectionist in kingcraft, a proponent of people's welfare, more so a persecutor of enemies, was there as a king for a long time. [/size]
[size=5]"There was a king named Kusha, a brainchild of Prjaapati, and Kusha's son was the powerful and verily righteous Kushanaabha. One who is highly renowned by the name Gaadhi was the son of Kushanaabha, and Gaadhi's son is this great-saint of great resplendence, Vishvamitra. Vishvamitra ruled the earth, and this great-resplendent king ruled the kingdom for many thousands of years. At one time the great-resplendent king Vishvamitra went round the earth marshalling a unit of [color=#B3003A]akshauhini[/color] army. [/size]

[left][color=#000080][font=Tahoma][size=4]The army unit called [i]akshauhini [/i]consists of 21,870 elephants, as many chariots, 65,610 cavalry, and 1,09,350 foot soldiers.[/size][/font][/color][/left]

[size=5]"Moving sequentially about the provinces, cities, rivers likewise mountains, king Vishvamitra arrived at the threshold of a hermitage which is with numerous flowered trees and climbers, overspread with very many herds of animals, adored by the celestials like siddha-s and caarana-s, frequented and embellished with gods, demons, gandharva-s, and kinnara-s, spread out with equable deer, adored by flights of birds, compacted with the assemblages of Brahma-sages, and also with the assemblages of godly-sages who are fully accomplished in their ascesis, where the personal resplendence of each of the great-souled sage is similar to each of the Ritual-fire available in each of the Ritual Fire Altar before which he is sitting, and which hermitage is bustling with the activity of great-souled sages who are comparable to Brahma, among whom some subsist on water alone, and some on air alone, likewise some more on dry leaves, while some on fruits, tubers, and with such of those sages and also with particular sages like Vaalakhilyaa-s, also with others like Vaikhaanasa-s, who are all self-controlled, who have overcame their peccabilites, who have overpowered their senses that hermitage is occupied, and while everyone of the inmates is engaged in meditations and oblations into Ritual-fire, and with such sages and their activity whole of the perimeter of that hermitage is brightened and rendered splendent, and king Vishvamitra arrived at such a magnificent hermitage of Sage Vashishta. [/size]
[size=5]"And this best one among vanquishers and the great-stalwart Vishvamitra has then seen the hermitage of Vashishta which is like the worldly Universe of Brahma." Thus Sage Shataananda continued his narration.[/size]

[vikings]

[size=5]
When Sage Vashishta did not yield Kaamadhenu, the milker of any desire, oh, Rama, then Vishvamitra started to seize it." Sage Shataananda continued the narration of the legend of Vishvamitra. [/size][size=5]
"While the determined king Vishvamitra dragged her away from Vashishta, oh, Rama, Shabala is saddened and tearfully mulled over stung by the anguish of her secession from the sage. 'A pitiable and highly anguished one, such as I am. I am being dragged away by the servants of the king. Has this great souled Sage Vashishta abandoned me, or what? Or, did I do any misdeed towards that great sage of sacred soul whereby he is leaving me off. I have always been reverent and a cherished cow to that pietist and am I no errant.' That cow eulogised in this manner. [/size][size=5]
"On thinking thus and suspiring repeatedly, oh, enemy-subjugator, Rama, then she that Sacred Cow hastily rushed with the speed a gust and went to that highly energetic Vashishta on utterly shoving off hundreds of attendants of the king who are roping her, and then she straight went to the base of the feet of the great-souled Vashishta. She that moaning and groaning Shabala staying before the Sage Vashishta spoke this bellowing like a thunderous cloud. [/size][size=5]
" 'Oh, Son of Brahma, why I am discarded by you, whereby oh, god, the king's attendants are weaning me away from your proximity.' So Shabala urged Vashishta. When he is spoken thus, then that Brahma-sage spoke this sentence to worrisome Shabala, whose heart is worrying with worry, as he would speak with his own sister in her worriment. [/size][size=5]
" 'Neither I forswear you nor you fouled me, oh, Shabala, this king is forcibly weaning you away from me as he is beside himself with kingly arrogance. My ability is not balanceable with his, isn't it. Above all, on his part he is a king now, and a king will be mighty, he is the lord of the land and a Kshatriya, and thus we have to be subservient to a Kshatriya, isn't it. This [color="#B3003A"]akshauhini [/color]unit of army is plethoric, overcrowded with elephants, horses, and chariots, and overspread with flags and elephants, thereby he is mightier than me.' Thus Vashishta tried to pacify that Sacred-Cow. [/size][size=5]
"She who is spoken that way by Vashishta, that sententious Sacred Cow, Shabala, in her turn obediently spoke this sentence to that Brahma-sage of un-balanceable resplendence. [/size][size=5]
" 'Oh, Brahman, unstated is that the might of sovereignty as mightier than the might of sagacity. A sage is mightier than a sovereign. A sage's might is mightiest than the mightier sovereign, for a sage's might is angelic.' So Shabala started talking to the sage. [/size]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]This is the relevant stanza for the later time debates or essay competitions under the caption of 'pen vs. sword... which is mightier...' Here, though Vishvamitra is well aware that a sage's possession cannot be usurped, he resorted to the same. The Sacred Cow is telling the above with intolerance towards Vishvamitra's violation of the norms. [font="Translit 98"][size="3em"][color="#B3003A"][b]s˜ api asaham˜n˜ k˜ma dohinŸ þ˜nty˜ kÿamay˜ yuktam vaþiÿ÷am avocat -[/b][/color][/size][/font][/left][/size][/font][/color]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]What a king has got to do with a sage's wealth? A sage acquires it with his ascesis and it is not another king's kingdom to conquer. [font="Translit 98"][size="3em"][color="#B3003A"][b]sarva dhamajñasy˜ api viþv˜mitrasya et˜d®þŸ buddhi× ab¨t | yasmai dev˜ prayacchanti puruÿ˜ya par˜bhavam - bala avalepana viþvamitro vaþiÿ÷ha v˜kyam an˜d®tya brahmasva hareõa mah˜ doÿam j˜nan api bal˜t eva þabal˜m ˜cakarÿa - dk [/b][/color][/size][/font]The scriptures, norms, ethics demand that a sagacious person shall not be robbed off his possession, which he acquires by his personal merit. But Vishvamitra's brain tilted this way because of his all-conquering avarice and he thought that this cow is also conquerable, and gods give such a mind only to see the greedy to fail and thus insulted of their might.[/left][/size][/font][/color]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left][font="Translit 98"][size="3em"][color="#B3003A"][b]na tu eva kad˜cit svayam r˜j˜ brahmaõasva adadŸta - bodh˜yana s¨tra - atha api ud˜haranti - na viÿam viÿam iti ˜hu× brahmasvam viÿam ucya te | brahmasvam putra pautra ghnam viÿam ek˜kinam haret | [/b][/color][/size][/font]'a sagacious person's possession is not to be snatched away -[i] bodhaayana suutraa-s; [/i]'a poison if consumed kills one that consumes it... but the possession of a sagacious person, if tried for consumption, it consumes whole lot of the consumer's sons, grandsons and his clan itself, besides the consumer...for sage's possession in itself is a lethal poison...'[/left][/size][/font][/color][size=5]
" 'Immutable is your power as you are mightier than great-mighty Vishvamitra and invincible is your dynamism. Ordain me, oh, highly resplendent sage, who am replete with the power of your sagacity, and I will disprove the vanity, valour, and venture of that injudicious king for this injudicious seizure.' Thus Shabala implored the sage Vashishta. [/size][size=5]
"Oh, Rama, when spoken by her thus, that highly glorious Vashishta said to Shabala, the do-all cow, 'create a power that can overpower the power of opponent.' Vashishta said so to Shabala. On hearing his sentence, oh, Rama, that Sacred Cow Shabala then created Pahlava kings, sprang forth from her mooing 'hums', and hundreds of them annihilated the army of Vishvamitra in its entirety just while Vishvamitra is witnessing it. King Vishvamitra was utterly infuriated and with wide-eyed anger he started to destroy those Pahlava-s with many a kind of his weaponry. On seeing the subdual of hundreds of Pahlava-s by Vishvamitra, then the Sacred Cow again generated deadly Shaka-s hobnobbed with Yavana-s through her mooing 'hums'. [/size]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]These Shaka-s and Yavana-s are the Shakas, or the Scythians, or the Indo-Scythians of Max Muller. Some discussion about this is included in the endnote of Kishkindha, Ch. 43. Dharmaakuutam says: [font="Translit 98"][size="3em"][color="#B3003A"][b]tadanu vaþiÿ÷ha abhyanujñ˜t˜ þabal˜ nirmita pahlava ˜di - nik®ÿ÷a j˜ti - niÿ¨ditam svam balam viþv˜mitra - iti - dk [/b][/color][/size][/font]These are viewed as deadly, lowly, ruffian class of warriors in Indian viewpoint and created out of thin air by this Sacred Cow.[/left][/size][/font][/color][size=5]
"Then the earth was pervaded with the Shaka-s associated with Yavana-s, who have effectuation and bravery in overcoming their enemy forces, and who are golden in bodily colour similar to the golden pistils of flowers which complexion is outlandish. Yavana-s and Shaka-s, who are wielding bowie knives and broad lances and who are clad in golden coloured dresses, and who looked like glowing fires have completely burnt down entire force of Vishvamitra. [/size][size=5]
"Then that great-resplendent Vishvamitra indeed released his missiles, by which Yavana-s, Kaambhoja-s, and the Barbara-s, are rendered helter-skelter." Thus Sage Shataananda continued his narration of Vishvamitra. [/size]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]The Barbara-s are said in this text whereas other mms contain it as "Pahlava-s'. Even on taking Barbara-s, they are an outlandish clan and the word 'Barbara' might have been the ancestor word of the present day 'Barbarian.'[/left][/size][/font][/color]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]source:[url="http://valmikiramayan.net/bala/sarga54/bala_54_prose.htm"]http://valmikiramayan.net/bala/sarga54/bala_54_prose.htm[/url][/left][/size][/font][/color]

[vikings]

[color=#000000]Vishvamitra ruins Vashishta's hermitage on acquiring missiles at the grace of God Shiva by practising a paramount ascesis. When the forces generated by Wish-Milker Sacred Cow, namely Kaamadhenu, have eliminated Vishvamitra's army and his hundred sons, he felt indignant and pray Shiva for bestowal of unusual missiles. On getting them, he again comes to Sage Vashishta's hermitage and ruins it completely. Then extremely infuriated Sage Vashishta resorts to his Brahma-baton to confront Vishvamitra.[/color]

[color=#000000]"Then on seeing the flurrying warriors earlier created by the Sacred Cow, Shabala, who are perplexed by the missiles of Vishvamitra, Vashishta started to motivate her, 'oh, wish-milker, generate more forces by your yogic capacity.' Thus Sage Shataananda continued his narration about the legend of Vishvamitra to Rama. [/color][size=5]
"From the 'hums' of her mooing Kaamboja-s similar to sunshine are born, from her udder Pahlava-s wielding weaponry are born, from the area of her privates Yavana-s, likewise from her rectal area Shaka-s, and from her hair-roots Mleccha-s, Haariitaa-s along with Kirataka-s are issued forth. At that very moment, oh, Rama the legatee of Raghu, Vishvamitra's army comprising foot-soldiers, elephants, chariots and horses is utterly slaughtered by the Yavana, Mleccha etc., forces generated by the Sacred Cow. On seeing their army utterly slaughtered by the vital spirit of Vashishta, a band of hundred sons of Vishvamitra wielding divers weapons exasperatedly sprinted forth towards that supreme meditator among all meditators. But that great sage Vashishta completely burnt all of them down just by blasting 'hum' sounds. That sage with vital spirit, Vashishta, then in a wink rendered those sons of Vishvamitra, along with their horses, chariots, and foot-soldiers to ashes. [/size][size=5]
"On seeing his sons and his forces are utterly ruined, that very highly glorious Vishvamitra was disgraced and beset by distress. Like a tideless ocean his warfare did not tide him over, like a fangless serpent his hiss of warring could not fang any, like a wingless bird pitiable is his flightless plight of fightback, like a shineless sun in an eclipse, Vishvamitra plunged into a lustreless state of his own illustriousness, when his forces are ruined along with his sons. When all his intrepidity and impetuosity are ruined an indolence bechanced upon him, and then on bidding one son for the kingdom, 'you rule the earth with the duties of kingcraft...' thus saying Vishvamitra took recourse to forests. [/size][size=5]
"On going to the mountainsides of Himalayas, whereat it is adored by kinnaraa-s and uragaa-s, the nymphs and nymphean serpents, he that great practiser of ascesis, Vishvamitra, undertook an austere ascesis for the sake of beneficence of the Great God, Shiva. After a long lost time, Shiva, the God of Gods whose flag bears the sign of Holy Bull, has shown himself to that great-saint Vishvamitra, for He is a ready boon-giver. [/size][size=5]
" 'Oh, king, for which purpose you undertook this ascesis that you may tell me. What is it really intended by you and what boon you seek that be made known to me for I am the boon-giver.' Shiva said so to Vishvamitra. [/size][size=5]
"Thus said by God Shiva to Vishvamitra of great ascesis, Vishvamitra on reverencing that Great God Shiva said this way. 'Oh! Mahadeva, the Impeccable Great God... providing that you are gladdened by my ascetic devotion,[color="#B3003A"] dhanur veda[/color], the Holy Writ of Archery, with its complemental and supplemental Writs, and along with its summational [color="#B3003A"]Upanishad-s[/color], together with its preternatural doctrines... they may kindly be bestowed upon me... Oh, Exquisite God, whichever missile is there either with gods, or fiends, gandharva-s, yaksha-s, and demons, let it dawn upon me. For you alone are the God of Gods your blessings alone can fulfil my aspiration.' Thus Vishvamitra entreated God Shiva. [/size][size=5]
" 'So be it!' On sanctifying Vishvamitra and his aspiration thus, the God of Gods, Shiva disappeared. [/size][size=5]
"Vishvamitra who is already a mightier Kshatriya, now on acquiring missiles from the God of Gods, Shiva, will he not come forth paired up with mightiest conceit, and then will not his conceitedness be plethoric like a plethoric ocean? [/size][size=5]
"By vitality Vishvamitra is like an ocean with rough riptide on a Full Moon day, and oh, Rama, he deemed that sagaciously mighty sage Vashishta is now 'dead.' Then on going to the threshold of Vashishta 's hermitage that king propelled his missiles, by the holocaust of which missiles that ascetic woodland is completely burnt down in its entirety. [/size][size=5]
"On seeing the turbo-jetting missiles of Vishvamitra jetted by his sparkling intellect, hundreds of saints were frightened and they very speedily fled in hundreds of ways. Whoever is the disciple of Vashishta and whichever is either animal or a bird, all are utterly frightened and thousands of them have hastily fled to numerous directions. The threshold of that broad-minded Vashishta's hermitage fell void, and in a wink it has become silent like a burial ground as every shrub, herb and tree is cindery, and every bird, animal and stock is an evacuee. [/size][size=5]
"Although Vashishta shouted at them saying time and again, 'do not fear, do not fear... now I will dissipate that son of Gaadhi, Vishvamitra, like Sun demisting the mist,' all the inmates of hermitage have hastily fled. On saying that way to the evacuees, Vashishta, the great-resplendent sage and a best one among best meditators rancorously said this word to Vishvamitra. [/size][size=5]
" 'You senseless king, by which reason you have havocked this hermitage that is well nourished for a long time by me, for that reason you have become a reprehensible one, and thereby you will not survive any longer. [/size]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]Vividly: 'when I have sensibly nourished the trees, birds and animals or disciples, saints and sages, in indoctrinating them the true [i]dharma [/i]'righteous duty...' observable by each of the birthed being, what necessitated you to harm the harmless 'fly anywhere' birds, 'new to world' calves and 'take what you need' trees and animals... you should have confronted me headlong, instead... but you on seeing such a beatitude of this hermitage, you have become envious in your self-aggrandisement... and as said in an old saying like, 'a senseless reprehensible being, may it be a human, animal, bird, or a reptile is unfit to survive for long...' you are now transposable with such a senseless being by this act of yours, which you have undertaken with the notion of 'survival of the fittest...' thereby I will now show you who is fit enough to survive, an instructor or an intruder, in effacing your survival...'[/left][/size][/font][/color][size=5]
"On saying thus that extremely infuriated Sage Vashishta post-hastily up-heaved his baton, which is alike the fumeless Ultimate Fire of End Time, and the other baton of Yama, the Terminator, and affronted Vishvamitra." Thus, Sage Shataananda continued his narration of Vishvamitra's legend. [/size]

[vikings]

[color=#000000]Vashishta nullifies Vishvamitra's missiles just by his Brahma's baton. All missiles are defused when Vashishta consumed tghem. Vishvamitra launches the highest missile, namely Brahma-missile, which too is consumed by Vashishta, whereby the body of Vashishta becomes a Brahma missile and starts to emit radiation. Then, upon the prayer of gods and saints, Vashishta withdraws the effect of that missile. Vishvamitra on seeing this concludes that mere missiles are of no use and thus he embarks on a sublime ascesis for Brahma-hood.[/color]
[color=#000000]"When Vashishta spoke in this way, the great-mighty Vishvamitra brandishing Fiery-missile challenged Vashishta saying, 'withstand this, withstand this..." Thus, sage Shataananda continued his narration of Vishvamitra's legend. [/color][size=5]
"That reverential sage Vashishta then upraising his Brahma-baton, which is like the other baton of the Terminator, spoke this sentence furiously. 'I am staying here only, you meritless Kshatriya, you may clearly display whatever prowess you have, oh, Gaadhi's son Vishvamitra, I will now ruin whatever vanity you or your missiles have. Where stands the force of belligerence when compared to the supreme force of sagacity, you abased Kshatriya, watch out for my strength of seraphic sagacity.' So said Vashishta to Vishvamitra. [/size][size=5]
"With his baton of Brahma Vashishta silenced that matchless and deadly Fiery-missile of Gaadhi's son, namely Vishvamitra, as a deluge of water silencing a rage of fire. Vshvamitra, the son of Gaadhi then rancorously fusilladed the missiles regulated by gods like Varuna, Rudra, Indra, Paashupata, and even a missile which is projectile through grass blade called Ishiika. [/size]
[color=#000080][font=Tahoma][size=4][left]The accounts of these missiles are narrated in chapters 27, 28 of this canto Bala, where Vishvamitra accords these very missiles to Rama. Hence, their details are not reiterated here but just catalogued.[/left][/size][/font][/color][size=5]
"Vishvamitra also launched missiles named Humane, Rager, Stupefier, Hypnotiser, Yawner, Intoxicator, also thus Humidifier, Weep-inducer. He also launched the missiles called Drainer and Ripper, and the highly unconquerable Thunderbolt, even the lassos of Brahma, Time and Rain-gods. Also missiles called Shiva, Monster, Punisher, Wrester and like that the Baffler, Bolter, Drier, Drencher are launched. And he launched discs called the Discs of Virtue, Time and Vishnu and he also launched other missiles like the Blower, Stirrer and like that the missile with Horse-head. A pair of powers are launched, namely Power of Vishnu and the Power of Rudra, like that the Impeller, Crowbar, and a great missile called Staggerer, and then he launched the lethal missile of the Time. Oh, Rama, the descendent of Raghu, Vishvamitra on triggering off all these missiles then he launched the deadly Trident, Skull and Torque missiles on Vashishta, and whole thing has became a spectacular display of Vishvamitra's arsenal. [/size][size=5]
"Brahma's son Vashishta defused all of those missiles just with his baton and when all of them are thus silenced, Gaadhi's son Vishvamitra touched off Brahma's missile. When Vishvamitra brandished and set up Brahma missile for launching, seeing it all the gods keeping the Fire-god at their vanguard, godly sages, reptiles along with gandharva-s are perplexed, and the triad of worlds itself is perturbed. Even that deleteriously destructive Brahma's missile is completely consumed with the seraphic resplendence of Brahma-baton of Sage Vashishta. [/size][size=5]
"The appearance of that great-souled Vashishta became appallingly perplexing when he is finishing off that Brahma missile as if to surely petrify the Tri-world. From all of the pits of hair of that great-souled Vashishta ramified are the raditional beams and those radiated shafts are rolling up with the fumes of radiation, so to speak. The baton of Brahma gripped in his hand and upraised by Vashishta is highly glowing as if it is the fumeless inferno of Time, and as if it is the earthly baton of Yama, the Terminator. [/size][size=5]
"The assemblages of saints then extolled the best meditator Vashishta saying, 'oh, Brahman, infallible is your prowess, but bear this combustion of missile by your own combustive power. Though Vishvamitra is a supreme ascetic he is forestalled by you and your seraphic power, but this power of yours is equally anguishing all the worlds. Hence, let the worlds survive shooing away their anguish caused by your prowess. Oh, Brahman, be gracious, for you are the best among the best meditators...' So said saints to Vashishta. When that great-resplendent Vashishta is spoken thus by saints and gods he composed himself, and then that estranged Vishvamitra spoke this to himself with heavy suspiration. [/size][size=5]
" 'Fie upon the might of Kshatriya, mightier is the might of Brahman's resplendence, only with one baton of Brahma all of my missiles are defused. Therefore on analysing this matter, I with my heart and senses quietened will embark on a sublime ascesis which really will be the causative factor for according Brahma-Sage-hood.' So thought Vishvamitra..." Thus Sage Shataananda continued his narration of Vishvamitra's legend. [/size]

[vikings]

[color=#000000][font=Times, Garamond][size=1][left]
The legend of Trishanku is narrated to Rama, which forms a part of Vishvamitra's legend. When Brahma blesses Vishvamitra to be a kingly-saint, rather than a Brahman-saint, Vishvamitra continues his ascesis in southerly parts of country. In the meantime, one king named Trishanku desired to go to heaven with mortal body and approaches Vashishta who rejects that very suggestion. Then that king approaches the sons of the same Vashishta with the same idea. [/size][/font][/color][/left]
[color=#000000][font=Times, Garamond][size=1][/size][/font][/color]
[color=#000000][font=Times][size=1][right].[/right][/size][/font][/color]
[size=5]
"Oh, Raghava, on making that great-souled Vashishta an enemy, whenever Vishvamitra reminisced over his subdual by Vashishta, he is seethed at heart and heaved sighs repeatedly. Then on going to southern quarter with his prime queen, that great-ascetic Vishvamitra self-collectedly conducted a highly astounding ascesis subsisting only on fruits and tubers." Thus Sage Shataananda continued his narration of Vishvamitra's legend. Then Vishvamitra begot sons named Havispanda, Madhuspnada, Dhridhanetra and Mahaaratha, who conduct themselves in candour and chivalry. [/size][size=5]
"At the close of one thousand years of ascesis Brahma, the Grandparent of all worlds, revealed Himself to Vishvamitra and spoke these words mellowly to ascetically wealthy Vishvamitra, 'oh, son of Kushika, Vishvamitra, you have won the worlds of kingly-sages by your ascesis. [/size][size=5]
" 'We indeed acquiesce you as a kingly-sage by your ascesis.' saying so that great resplendent Brahma, the Supreme Ruler of the Worlds, went away to his Abode of Brahma, while the gods in Brahma's convoy went to Indra's Heaven. [/size][size=5]
"On hearing that Vishvamitra is down-faced with disgrace, and while high anguish prevailed over him, he rancorously soliloquised this. [/size][size=5]
" 'Even though I have practised a very high ascesis, the gods together with the observances of hermits are recognising me just as a 'kingly-sage.' Thereby I deem that there is no fruition to my ascesis.' Thus Vishvamitra thought. "Oh, Rama of Kakutstha, deciding in this way in his heart of hearts that self-willed Vishvamitra again undertook a supreme ascesis as he is a great-ascetic. [/size][size=5]
"In this meantime there is a veracious king named Trishanku, an enhancer of Ikshvaku dynasty, and one renowned for his self-conquest. Oh, Raghava, an idea sprang up in the mind of Trishanku to perform a ritual by which he will go to heaven with his own body. Then he sincerely invited Vashishta and told him what his thinking is. But the great-souled Vashishta said it as impossible. Thus repudiated Trishanku went to southerly direction in search of orchestrators for the purpose of realising that task, such a phantasmal ritual that enables him to go to heaven with his body, and that king hjas gone to the sons of Vashishta. [/size][size=5]
"Trishanku has indeed gone to the place where the sons of Vashishta are protractedly expiating, and there he visited the hundred noble-souled sons of Vashishta, who are supremely self-luminescent and superbly self-refulgent by their ascesis. On reaching nigh of those noble-souled sons of the indoctrinator, namely Vashishta, Trishanku reverenced all of them sequentially according to their age, but with a little down- faced owing to abashment, and spoke to all of those great-souled ones making palm-fold in supplication. [/size][size=5]
" 'I have come as a shelter-seeker seeking the shelter of yours as you are the shelterers of the needy, you all be safe, as the great-souled Vashishta has repudiated me. I am longing to perform an unusual ritual and it will be apt of you to give assent to it. Reverencing all of the sons of my mentor Vashishta I am proposing this to you. With reverence I truckle before you all Brahmans who are abiding in ascesis. Such as you are I beg you to assiduously get a ritual performed through me, as to how I can get to heaven with my body. Oh, ascetically wealthy Brahmans, as I am repudiated by Vashishta, I do not perceive another recourse excepting you, who are all the sons of mentor Vashishta. [/size][size=5]
" 'The Priest is the ultimate recourse for all of the kings in Ikshvaku dynasty, isn't it. Therefore, next to Vashishta you are all the next-best gods to me.' Thus Trishanku entreated the hundred sons of Sage Vashishta." Sage Shataananda thus continued narration. [/size]
[size=5]
Source:[url="http://valmikiramayan.net/bala/sarga57/bala_57_prose.htm"]http://valmikiramayan.net/bala/sarga57/bala_57_prose.htm[/url][/size]

[k2s]

[vikings]

[quote name='k2s' timestamp='1327618706' post='1301352174']

[/quote]
Vachhava inka raledu enti ani